Onlara Furkan’ı anlattım, dinleyişlerinden ve yüzlerinden
anladığım kadarıyla Furkan’ı pek beğenmediler gibi… Tıpkı annemle babam gibi…
Oysa Furkan ne kadar iyi bir çocuk. Ve ben onu çok
seviyorum.
Onunla her gün konuşuyorum. Angela’yla da konuşuyorum. Angela,
Furkan’ın çok üzgün göründüğünü söyledi.
Ayrılalı daha kaç oldu, acaba oraya gelsem mi, demeye
başladı.
“Deli misin,” dedim. “Seninkiler ne der sonra. Ayrıca öğrenirse
babam da kıyameti koparır.”
“Zaten,” dedi, “eminim baban seni benden uzaklaştırmak için
oraya yolladı.”
Tabii hemen karşı çıktım. “Kaç senedir beni Türkiye’ye
göndermek istiyordu,” dedim.
Furkan’a böyle söyledim ama bence de babamın beni buraya
yollamasının asıl nedeni Furkan’dan bir süre için bile olsa uzaklaşmam. Tabii bunun
üstüne ülkeni görmeli, tanımalısın fikri de eklenince, bizim evde bir ısrar,
bir ısrar…
Böylece ben de buraya geldim. Serra Ablayla Özgür Abi tabii
ki bana göre epeyce yaşlılar ama yine de iyiler. Bir tek Selin’le yıldızımız
barışmadı.
Beni görünce avaz avaz ağlıyor. Eh, ben de çocuklara
bayılmam, öyle olunca ondan uzak duruyorum. Bak benim yerimde Angela olsa,
çoktan onu kucağına alıp hoplatmaya başlamıştı bile.
Sayfa 49
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder