…hissetmişti, şimdi aynı şeyi bu adama karşıda hissediyordu.
Ama adam bir yerlere bağlanmadığını açıkça dile getirmişti. Carolyn, Dave
Langevin’den etkilenmişti. Onu savunmasız hale getirip telaşlandıran, çok
rahatsız edici bir hisse kapılmıştı. Onun yaşında ve konumunda olan biri, aşk
meşk işleriyle ilgilenmeyi göze alamazdı. Yine de tarif edemediği duygular
yaşıyordu. Fakat sorumluluk hissi, sağduyu ve kısıtlı zaman mücadeleyi kazandı,
yoksa Carolyn onu içeri davet etmek ya da biraz daha kalmasını sağlamak için
bir bahane bulurdu. Ama misafirlerinin birazdan geleceğini hatırlaması aptalca
bir şeyler yapmasına engel oldu.
Temkinli davranmasına rağmen Dave’i evin camından izlemeye
devam etti. On veya on beş dakika sonra Dave pikabına doğru yürüyüp
malzemelerini arkaya yerleştirdi. Ön kapıyı açtı, ardından Carolyn’in onu
izlediğini biliyormuşçasına duraksayıp omzunun üzerinden ona baktı.
Yakalandığı için utanan Carolyn camdan uzaklaşarak karanlığa
karıştı.
Dave büyük, hasır şapkasının ucunu tutarak pikaba bindi ve
yola koyuldu. O yavaş yavaş ana kapıya giden yolda ilerlerken, Carolyn müsaade
etse veya bir arayışta olduğunu belirtirse Dave Langevin’in ona ilgi
göstereceğini düşünmekten kendini alamadı.
Sayfa-143-
http://www.kitapas.com/urun/bahcemde-yeseren-umutlar/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder