… karıp birer kama darbesiyle onları öldürerek “Düşman artık
size ne dünyada, ne de ahrette bir şey yapabilir” diye haykırıp cesetlerini
kızıl ateşe atıyordu. Ondan sonra aşığının kanlı mantosuna sarınıyor, onun
bıraktığı kılıcı yakalıyor ve kendisi de bir Türk mızrağıyla ölmek için ileri atılıyordu.
Bu esnada, İspanyol burcuna yapılan hücum püskürtülmüş ve burayı savunanlar
tehlikeye düşen başka mevzilere koşmuş bulunuyordu. Surun dibine büzülmüş bir
Türk müfrezesi o yerdeki istihkâmın askersiz kaldığını hayret içinde fark etti.
Bunlar surun üstüne atladılar ve hiçbir karşı koymaya rastlamadılar. Kastilya
kolunun burcu alınmıştı. Türklerin surların üstünde oldukları söylentisi hemen
dört tarafa yayılınca şövalyeler aslanlar gibi atılarak eski yerlerine
gelmişlerdi. Büyük Üstat, İtalyan burcuna Piri Paşa’nın ansızın yaptığı
saldırıyı püskürttükten sonra tekrar bu tarafın imdadına koşmuştu. Daha takviye
kıtaları yetişmeden, Osmanlılar kale duvarlarından aşağıya atılmışlardı.
Süleyman, gemi direği üstündeki sedirinden son ümidinin
mahvolduğunu görür görmez azgın bir hiddet ve kızgın bir ümitsizlik içine
düştü. Kanlar sızan kale gediklerinden bütün hücumların püskürtüldüğünü
görmüştü. Bu kadar kayıptan yüreği ezilerek, borazancılarına geri çekilme
düdüğünü öttürmelerini emretti. Rodos, Osmanlı ordusunun gözbebeği olan 20.000
insanın cesediyle döşenmişti. Kana bulanmış, bitkin bir halde, korkudan
titreyerek, vezirler ve paşalar ümitsizliğe düşmüş hükümdarın huzuruna
çıktılar. Sultanın öfkesi, Osmanlı’nın şanını söndürebilecek olan bu talihsiz
seferi o kadar arzuyla istemiş olan Mustafa Paşa’nın üzerine yığıldı. Süleyman
bu kötü talihlinin boynunun vurulmasını emretti. Cellat kılıcını kaldırarak
ilerledi. Orada hazır bulunanların hepsi imparatorluğun ikinci vezirinin
beklenmeyen ve birden gelen son anının karşısında…
Sayfa-59-
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder